"కలేకూరి"ని స్మరించుకుందాం..!

Let’s remember “Kalekuri” : ఏదో ఆలోచన… ఏదో అన్వేషణ… ఏదో తెలియని ఉద్వేగం… ఏదో వెలితి… ఇంకేదో కావాలనే స్వప్నం… ఓ కొత్త లోకంలోకి తొంగి చూడాలనే ఆరాటం…పుట్టుక నుంచి చావు వరకు విరామం లేకుండా అన్వేషిస్తూ…అన్వేషిస్తూ…జీవించిన కాలమంతా తపించి తన చుట్టు అడ్డు కట్టగా ఉన్న బలమైన కంచెను చేదించేందుకు తపించిన మనిషి కలేకూరి ప్రసాద్.

Let’s remember “Kalekuri”..!

1962లో కంచికచర్లలో జన్మించిన కలేకూరి ప్రసాద్ జీవితం అనేక మలుపులు తిరిగి 2013 మే 17న ఒంగోలులోని అంబేద్కర్ భవన్ లో ముగిసింది. అయితే కలేకూరి ప్రసాద్ గురించి, ఆయన జీవితం గురించి తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం ఉంది. నూతనంగా సాహిత్యలోకంలోకి అడుగులు వేస్తున్న వారికి, దళిత ఉద్యమాలలో ఉన్న వారు, ఆ ఉద్యమాలను అనుసరించాలనుకునే వారు, అనుసరిస్తున్నామని అనుకునే వారు కలేకూరి జీవితాన్ని తప్పనిసరిగా పరిచయం చేసుకోవాల్సిందే. ఎందుకంటే కలేకూరి ప్రసాద్ లాగా జీవించటం అందరికీ చేత కాదు. ఆయనలోని ప్రతిభను, ఆయన శక్తిసామర్ధ్యాలనూ, ఆయన ఆలోచనను, భావాలను అర్థం చేసుకోవటం కూడా అందరికి చేత కాదనేదే నా భావన. కలేకూరి జీవన విధానాన్ని, ఆలోచనలను ఈ సమాజంతో పాటు, తన చుట్టు పక్కల ఉన్న వారు సైతం సక్రమంగా అర్థం చేసుకోలేదనే చెప్పాలి. అందుకోసమే తాగుబోతుగా, స్త్రీ లోరులుగా చీత్రించబడ్డాడు. కానీ ఇక్కడ మనం గుర్తించాల్సిన అంశమేమిటంటే…కలేకూరి ప్రసాద్ తాగితే జరిగిన నష్టం కంటే తాగుబోతుగా ఆయన్ని చిత్రించటం వల్ల ఈ సమాజానికి ఎక్కువ నష్టం వాటిళ్లిందని ఆయన్ను అభిమానించే మిత్రులు పేర్కొంటారు. ప్రసాద్ చిన్నతనంలో జరిగిన ఘటన దొరల దురహంకారానికి బలైన కంచికచర్ల కోటేశ్ హత్య చెరగని ముద్ర మనస్సులో పడి దళితుల పక్షాన కలాన్ని, గళాన్ని పదునెక్కించాడు. తన చుట్టూ ఉన్న మనుషులతో ఇమడలేక విప్లవ సిద్దాంతాలు, విప్లవ రాజకీయాలు, పౌరహక్కుల సంఘం, దళిత సంఘాలు, పాత్రికేయ వృత్తి ఇలా అనేక మలుపులతో ఎక్కడా ఇమడలేక తనకు తానుగా మరణాన్ని స్వీకరించినట్లుగా జీవితాన్ని కొనసాగించాడు. అందుకే చావును లెక్క చేయనితనంతో, ఇంకా చెప్పాలంటే జీవితాన్నే లెక్క చేయనితనంతో జీవించాడు. తిరిగాడు. ఏదీ తనది కాని వ్యక్తిగా, ప్రపంచమే తన సొంతమన్నట్లుగా జీవించాడు. మనుషులంటే ఎంతో ప్రేమగా ఉండే కలేకూరి గిరిగీసుకున్నట్లుగా ఉండే కుటుంబ వ్యవస్థలో ఇమడలేకపోయారు. ఒకరోజు పేదరికాన్ని అనుభవిస్తే, మరో సందర్భంలో ఊహించని సౌకర్యాలలో ఉండే వాడు. రోడ్డు పక్కన పడుకునే వాడు. సౌకర్యవంతమైన పాన్పులోనూ పడుకునేవాడు. ఏదైనా ఒకటే అన్నట్లుగా ఉండేవారనేది కలేకూరి జీవన విధానం పరిశీలిస్తే అర్థమవుతుంది. దేని మీద వ్యామోహం లేకుండా బతికిన కలేకూరి చివరికి ఆయన రాసిన కవిత్వాలు, పుస్తకాలు కూడా భద్రపరుచుకోకుండా జీవించటం నిజంగా అందరికీ సాధ్యం కాని అంశం. పేరు ప్రతిష్టలు, భవిష్యత్తు ప్రణాళికలతో అన్ని అవకాశాలను ఉపయోగించుకుంటూ జీవించే మనుషులున్న ఈ పరిస్థితుల్లో ఓ కొత్త లోకం లోకి తొంగి చూసేందుకు ధైర్యం చేసే మనషులు కచ్చితంగా కలేకూరు ప్రసాద్ లాగే జీవించాలి. అప్పుడే నూతన ప్రపంచం వైపు అడుగులు వేయడానికి వీలవుతుంది. బతకడం అబద్ధమైన చోట చావడమే నిజం అంటూ కలేకూరి అబద్ధంలో బతికే మనుషుల మధ్య ఉండలేకపోయాడు. యాభై ఏళ్ల వయస్సులోనే తన జీవితాన్ని ఓ ప్రయోగశాలగా అందరి ముందుంచి తనువు చాలించాడు.

” నాకు జాలి మాటలు వద్దు అన్నాడు. నా కోసం కన్నీరు కార్చకుండి అన్నాడు. నేను బాధితున్ని కాదు అన్నాడు. నేను అమరున్ని, ఎగిరే ధిక్కార పతాకాన్ని అని ప్రకటించుకున్నాడు. మీకు చేతనైతే… మీకు చేతనైతే నన్ను మీ గుండెల్లోకి ఆవాహన చేసుకోండి ఒక పెను మంటల పెనుగులాటనై ప్రవహిస్తానని తెగేసి చెప్పారు”. అందుకే ఆయన తపనలోని సత్యార్థాన్ని గుర్తించి ముందుకు సాగిపోతూ “కలేకూరి ప్రసాద్” ను స్మరించుకుందాం.

(అక్టోబర్ 25″ కలేకూరి ప్రసాద్” జయంతి సందర్భంగా….